Hier zijn een paar stellingen. ‘Wie niet van countrymuziek houdt, heeft geen oren aan zijn hoofd.’En: ‘Wie geen oren aan zijn hoofd heeft, en een Stetson opzet, wordt ziende blind’... Gaat u hiermee nu eens creatief-filosofisch aan de slag en ondertussen bericht ik u over de nieuwste plaat van ‘Men of Action!’, getiteld ‘Country For Groovers’... Brian Hartley en db Harris van Men of Action! dragen hun Stetson met evenveel trots als uw dienaar en vanonder die hoed hebben ze een steengoede plaat opgenomen. Al van bij de openingssong ‘One Time Offer’ wordt duidelijk gemaakt wat de heren van plan zijn: geen complimenten, niet rond de pot draaien. Wij houden van dit genre en brengen het in alle eenvoud. Wat volgt is een staalkaart van alles wat naar Texas ruikt en deugt – toegegeven, deze vermelding is noodzakelijk, want niet alles wat uit Nashville aangewaaid komt, ruikt even fris als ‘Country for Groovers’... Deze jongens hebben zeer goed opgelet toen het op school ging over Buddy Holly, Buck Owens, The Byrds en de Everly Brothers. Maar de basis van hun sound (en hoesfoto) hebben ze van bij Augie Meyers en Doug Sahm van The Sir Douglas Quintet. En dan weet u dat dat betekent: twang, pedal steel en heerlijk dreinende orgelpartijtjes. db Harris voegt aan die sound een paar hele mooie streepjes Rickenbacker toe, bijvoorbeeld in ‘If Memory Serves Me Well’. Dit wordt gevolgd door ‘We’ve Been Here Before’, dat klinkt als een authentieke Buddy Holly, terwijl de opener ‘One Time Offer’ een song van The Mavericks had kunnen zijn, kitscherige blazers incluis. Af en toe valt er een accordeon uit de kast, zoals bij de Tex Mex stamper ‘Shame On You’.. Shame, shame, shame on you for making me fall in love… De teksten zijn bijna altijd van een bedrieglijke eenvoud. db Harris en Co beschikken over voldoende lef, humor en vakmanschap om deze nummers te schrijven en te brengen zonder uit te schuiven. ‘If I Were a Cheater’ en ‘Just In Case’ zijn opgebouwd als zeer traditionele coutrysongs, zoals ze vandaag ook nog door Jim Lauderdale geschreven worden. Deze songs beluisteren zonder deftige boots aan is even zondig als Blackberryen in de Mis. De apotheose van de plaat is ‘Tremble’, live opgenomen op het Blue Highways festival in Nederland in 2004. Als u dít niet kan smaken, dan weten wij het ook niet meer. Voor een song als deze zou Roy Orbison uit zijn graf krabbelen om nog een keer zijn nachtegalenstem te laten schallen. Zijn er nog vragen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten