Als u een afficionado van rootsmuziek bent, dan is Pete Seeger ongetwijfeld al meermaals op uw radar verschenen. Pete ís namelijk een ‘root’ van de muziek. Als je bedenkt dat Pete ooit nog met Woody Guthrie en Leadbelly samen gespeeld heeft, dan kan dat ook moeilijk anders. Pete is intussen 89, zijn armen zijn dun als de nek van zijn onafscheidelijke banjo, zijn stem luidt wat stiller, maar hij heeft nog niks van zijn innerlijke kracht verloren. Hij is nog steeds, in willekeurige volgorde idealist, activist, folkzanger. En eentje van formaat!
At 89 is geen studioalbum. De songs zijn her en der opgenomen met wisselende bezettingen. Alles ‘unplugged’ uiteraard – get me an axe, remember? Tweeëndertig tracks lang grasduint Pete in zijn oudere repertoire en serveert een aantal nieuwere liedjes van eigen hand. Er zijn enkele instrumentale banjo-riffs en een flink deel mooi gearrangeerde traditionals. Dit alles doorspekt met spoken word fragmenten waarin Pete ons het hoe en waarom uit de doeken doet. De opnames klinken zeer organisch en compromisloos. Hier is een artiest aan het werk die doet wat hij graag doet en nog steeds zijn ei kwijt moet.
Sommigen zullen Pete intussen vooral kennen als de Seeger uit We Shall Overcome: The Seeger Sessions van Bruce Springteen. Op die magistrale plaat brengt Springsteen een rits klassiekers uit Seeger’s repertoire, gearrangeerd met toeters en bellen, veel toeters en veel bellen. Wie van die plaat genoten heeft, moet nu maar eens naar Pete zelf luisteren en zo ontdekken dat The Boss slechts een klein facetje van Seeger’s genie heeft belicht.
Hoogtepunten op At 89 zijn ongetwijfeld Waist Deep In The Big Muddy en False From True, beide klassiekers geschreven in de jaren ‘60 maar nog steeds actueel. Meer recent is Or Else! Een niet mis te verstane verwittiging dat wij mensen beter eens goed kunnen nadenken over wat wij aan het doen zijn, or else... En zo heeft Pete er nog wel een paar. If It Can’t Be Reduced is een op muziek gezette verordening van de stad Berkeley over duurzame ontwikkeling – kan iemand hem een copie van VLAREM I en II opsturen aub? Little Fat Baby, How Are We Gonna Save Tomorrow en If This World Survives zijn bedenkingen bij de manier waarop wij onze planeet en maatschappij nalaten aan wie na ons komen. En vooral hoe dat beter zou kunnen dan we nu bezig zijn te doen. Pete is een idealist, altijd geweest, en hij is iemand die peace love en understanding kan prediken zonder dat dat ongeloofwaardig of zelfs maar naïef klinkt. Pete Seeger is de grootvader die ik iedereen toewens.
Op At 89 staan ook enkele erg mooie van tekst voorziene melodieën van Beethoven en Bach. Visions Of children en We Will Love Or We Will Perish laten geen mens onberoerd. En dit zou geen Pete Seeger plaat zijn als er niet ook enkele rasechte folksongs opstonden. Wie vergeten is hoe pakkend echte authentieke folksongs kunnen zijn, luistere eens naar Bach at Treblinka, over een orkest van gevangenen dat in het beruchte Nazi-kamp elke morgen moest spelen terwijl de slaven naar hun werkplaats marcheerden. Of naar Tzena, Tzena, Tzena, een oorspronkelijk Hebreeuws lied dat de jongeren van het dorp oproept om naar buiten te komen en te dansen, niet verlegen te zijn. Pete liet een Arabische strofe toevoegen aan de tekst en zo onstaat een lied met een heel andere dimensie. Prachtig.
Op Woody Guthries gitaar stond ‘This Machine Kills Fascists’. Op Pete’s banjo wordt dat ‘This Machine Surrounds Hate And Forces It To Surrender’. Hopelijk volgen weldra At 90 en At 91. Pete stopt niet. Waarom zou hij?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten